ترشی‌های گوشتی ساده‌ترین راه برای نگهداری طولانی‌مدت گوشت و آماده‌سازی و راحت‌تر کردن گوشت‌ها هستند.
این محصولات غذایی با رطوبت متوسط ساخته شده از گوشت های و طرز تهیه ترشی لیته گل کلم مختلف به دلیل کاهش فعالیت آب، pH پایین و مولکول های تفکیک نشده اسیدهای آلی اضافه شده در دمای محیط نگهداری می شوند.
ترشی گوشت در شمال و شمال شرق هند رایج است.
گوشت‌هایی که معمولاً برای ترشی استفاده می‌شوند عبارتند از چوون، گوشت خوک، مرغ و کارابیف، یعنی گوشت گاومیش. ترشی تهیه شده از سنگدان مرغ نیز به صورت بومی مصرف می شود.
در دمای محیط ماندگاری ترشی گوشت می تواند تا 60 روز باشد، اما اگر آنتی اکسیدان هایی مانند سالاد کلم و انار و هویج هیدروکسی آنیزول بوتیله، هیدروکسی تولوئن بوتیله و سدیم آسکوربات اضافه شده و در بطری های پلی اتیلن ترفتالات بسته بندی شود، می تواند چندین ماه طول بکشد.
گوشت را به تکه های یکنواخت 2.5-5 سانتی متری (1-2 اینچ) برش می دهیم و با فشار نمک در زودپز پخته می شود. پس از پخت، تکه های گوشت را با اسید استیک 2.5% (v/v)/سرکه اسیدی می کنند و سپس با چربی سرخ می کنند تا قهوه ای شوند.
خمیر نرم و نرم مخلوط ادویه با فلفل قرمز، گوجه فرنگی، پیاز، گشنیز، زنجبیل، سیر، زیره، زردچوبه، آب لیموترش و ماست در روغن حرارت داده می شود.
تکه های گوشت آب سیب برای اسهال به مخلوط ادویه اضافه می شود و با پخت ملایم روی حرارت ملایم مخلوط می شود.
آنها باید تا زمانی که روغن به طور کامل آزاد شود حرارت داده شوند زیرا این روغن فقط یک اثر نگهدارنده می دهد.
افزودن آنتی اکسیدان به ترشی به حفظ طعم و مقبولیت کلی محصول در طول نگهداری کمک می کند.
تخمیر یکی از ساده‌ترین روش‌های پارچه کرپ کش نگهداری مواد غذایی است، زیرا به نوع خاصی از آب و هوا و پخت و پز نیاز ندارد. در یک خصلت معنایی، یک عمل همپوشانی، ترشی کردن است.
بنابراین به عنوان غذاها در آب نمک یا اسیدهای قوی غوطه ور می شوند که اغلب، اما نه همیشه، تخمیر را تشویق می کنند، در حالی که تخمیر به نوبه خود اسیدهای نگهدارنده تولید می کند.
اصطلاح “ترشی” برای هر دو محصول تخمیر شده و تخمیر نشده به کار می رود.
- منابع:
- تبلیغات:
